Μη επιδοτούμενοι...

Του Παναγιώτη Λευθέρη


Επειδή η απότομη διακοπή της καλλιτεχνικής κίνησης από 1η Οκτωβρίου μέχρι 31 Ιουνίου με λυπεί και με προβληματίζει κάθε χρόνο, και επειδή δεν βλέπω τους θεσμικούς παράγοντες να κάνουν τίποτα για να διορθωθεί αυτό, θα ήθελα να (ξανά)προτείνω στους αγαπητούς υπεύθυνους μερικά πράγματα: Μην αφήνεται χωρίς υποστήριξη όσους ντόπιους προσπαθούν τον χειμώνα και μην ξοδεύετε το μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού μας επί των πολιτιστικών, σε αμφιβόλου πολλές φορές αξίας, αλλά δαπανηρές, εισαγόμενες εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Μην θεωρείται ότι ο πολιτισμός δεν χρειάζεται σχεδιασμό, άποψη και εποπτεία. Να ζητάτε τη γνώμη των ειδικών επί του θέματος, οι οποίοι δεν είναι λίγοι στα Κύθηρα και οι οποίοι, είμαι σίγουρος, θα προσφέρονταν αφιλοκερδώς να βοηθήσουν στην ευεργετικότερη για τον τοπικό πολιτισμό επιλογή των επιδοτούμενων εκδηλώσεων. Φτιάξτε κάθε χρόνο και διαφορετική ομάδα με άτομα μέσα και έξω από τον δήμο, ανεξάρτητα αν τους συμπαθείτε ή όχι, ανεξάρτητα αν συμφωνείται μαζί τους ή όχι, αλλά που να θεωρούνται κατάλληλα για να αποφασίσουν τι πολιτιστικό ή καλλιτεχνικό γεγονός πρέπει να υποστηριχθεί κάθε χρονιά.

Μην χρησιμοποιείτε τον πολιτισμό για δημόσιες σχέσεις. Η τέχνη δεν είναι τουριστική ατραξιόν ούτε καν ψυχαγωγία ( με την σύγχρονη έννοια του όρου). Είναι η έκφραση των πιο σημαντικών ανθρώπινων χαρακτηριστικών μας: αυτών που δεν περιγράφονται ή δεν εκφράζονται αλλιώς, αλλά πρέπει να εκφραστούν γιατί αλλιώς θα μείνουμε μικροί, νευρωτικοί και ανώριμοι. Είναι ο υγιέστερος τρόπος επικοινωνίας και η θεραπεία στην, δυστυχώς, άρρωστη κοινωνία μας. Όπως τα παιδιά χρειάζονται απαραίτητα να τραγουδούν ή να ζωγραφίζουν για να εκφράζουν πλήρως αυτά που νοιώθουν, έτσι και σε όλη τη ζωή του ο άνθρωπος, καλείται να συνεχίσει την σχέση του με την τέχνη σε άλλο επίπεδο. Όλοι μας έχουμε δικαίωμα σαν άτομα, αλλά και υποχρέωση ως μέλη της κοινωνίας να είμαστε φιλόμουσοι και φιλότεχνοι. Πέραν μιας μικρής προσπάθειας μύησης που πρέπει να καταβάλουμε κάθε φορά, η τέχνη δεν απαιτεί ούτε ιδιαίτερη μόρφωση ούτε χρήματα. Η πληροφορία πια είναι προσιτή σε όλους, υπάρχουν μυριάδες καλλιτεχνικές τάσεις και απόψεις και όλοι μπορούμε να βρούμε κάτι άξιο λόγου που να μας αφορά. Αντί αυτού, σαν κοινωνία, καταναλώνουμε μόνο τα μίζερα υποπροϊόντα της τηλεόρασης και νομίζουμε οτι ξέρουμε τα πάντα. Άγνοια και αλαζονεία. Καλό θα ήταν λοιπόν, το δημόσιο χρήμα να επενδύεται στο να πολεμά αυτή την άγνοια και όχι στο να την ενθαρρύνει.

Θέλω να αναφέρω παραδείγματα έκφρασης πολιτισμού που συνέβησαν φέτος το καλοκαίρι, για τα οποία υπεύθυνοι και συντελεστές είναι άτομα που ανήκουν στην ευρύτερη Κυθηραϊκή κοινωνία, και που χρησιμοποίησαν για το σκοπό αυτό δικά τους και μόνο μέσα, δείχνοντας ότι υπάρχει ζωντανός πολιτισμός στο νησί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ακόμη περισσότεροι που δεν έπεσαν στην αντίληψή μου. Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τόσο να επιχορηγηθούν όσο και να ρωτηθούν για το τι πρέπει να γίνεται με τον πολιτισμό στα Κύθηρα.

Είδαμε την αξιοθαύμαστη προσπάθεια της Ναστάζιας Μπέϊκοφ να οργανώσει εκδηλώσεις τον Ιούλιο, υπό τύπου φεστιβάλ και για τον σκοπό αυτό να συγκεντρώνει πολλές από τις τις μουσικές δυνάμεις του νησιού, καλώντας όμως και επισκέπτες μουσικούς από την Αθήνα. Με την (ηθική μόνον;) υποστήριξη και του δήμου αλλά και την οικονομική συμβολή κάποιων επαγγελματιών, και της ίδιας, κατάφερε να οργανώσει συναυλίες διαφόρων ειδών μουσικής. Όπως τζαζ στο καψάλι ( με την ίδια πρωταγωνίστρια), ρεμπέτικα στα Φράτσια ( με την Κυθηραϊκή κομπανία των ευρύτερα γνωστών Θ. Ζερλεντέ, Γαβρίλη, Μάϊκ και Κώστα), πειραματική ηλεκτρονική μουσική στον Καραβά ( με Πάνο Κουντάνη και Παναγιώτη Λευθέρη). Κορύφωση ήταν μια μεγάλη συναυλία – πανυγύρι στον Ποταμό στις 27 Ιουλίου όπου συμπεριέλαβε παρουσιάσεις από τα πνευστά της Φιλαρμονικής Ποταμού και την σχολή χορού της Μαρίας Τσίτουρα μέχρι ροκ συναυλία των κατά το ήμισυ Κυθηρίων Wedding Singers (Θ.Μαυρογιώργης – Λ. Κουντουρόγιαννης).

Είδαμε το Φεστιβάλ Μεσογειακής Μουσικής και Θεάτρου που οργάνωσε για άλλη μια χρονιά ο Πολυχώρος Ζείδωρος και ο Αλέξανδρος Χαρατζάς, το σημαντικότερο καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς στα Κύθηρα κατά την γνώμη μας, να προσπαθεί να επιβιώσει με μισοάδειες κερκίδες. Εκεί, εκτός από τα σημαντικά ονόματα από την Αθήνα, είδαμε και την δική μας μετζο σοπράνο Εριφύλη Γιαννακοπούλου με την ομάδα της, Oper(ο) να τραγουδούν Τραβιάτα του Βέρντι (τα μεταφορικά της ομάδας ανέλαβε ο Δήμος), το σημαντικό ροκ συγκρότημα Modrec του επίσης δικού μας Λάμπη Κουντουρόγιαννη με τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο και την αποθέωση της χειμερινής Κυθηραϊκής πρωτοβουλίας ( στα καλλιτεχνικά), την μη επιδοτούμενη (και αυτή) θεατρική ομάδα της Φωτεινής Παπαδοπούλου, στο σπονδυλωτό “Γυναίκες Μονολογούν”, με τους 10 μονολόγους, γραμμένους από τις ίδιες τις ερασιτέχνιδες ηθοποιούς, να ξεπερνούν σε επίπεδο και βάθος πολλές επαγγελματικές παραστάσεις.

Στα μουσικά είδαμε την αμιγώς Κυθηραϊκή και θαυμαστή χορωδία Κεύθος στα Μητάτα ενώ στα εικαστικά είδαμε τον νέο χώρο τέχνης του Γιώργου Τζάννε (Κάφκο) στην Χώρα όπου εκθέτει ο ίδιος, μαζί με τον Jens Gottstein και την Δάφνη Πετροχείλου. Στο Καψάλι είδαμε την ομάδα Kythiriscus (Δροσιά και Γεωργία Τσέρη, Μαρία Σχινά, Δάφνη Πετροχείλου και Pat Kaufman), να εκθέτει πίνακες γλυπτά και εγκαταστάσεις. Η Καρολίνα Ασλάνη με δύο εκθέσεις ζωγραφικής στο Καψάλι και την Χώρα μας έδειξε την τέχνη της τόσο στο μολύβι και την ακουαρέλα όσο και στην ελαιογραφία. Η Ολλανδή από το Πετρούνι Kathleen Jay μας παρουσίασε τις ακουαρέλες της στον Ποταμό όπως και η Βελγίδα Mie Van Cakenberghe από τα Καστρισσιάνικα. Στο καλλιτεχνικό σπίτι “Φως και Χώρος” στα Αρωνιάδικα παρουσίασαν την δουλειά τους εκτός από τις προηγούμενες δύο καλλιτέχνιδες και οι Frank van Hoorn, Caroline Klaassen και Γιώργος Μαγονέζος.

Όλοι οι παραπάνω, αλλά και πολλοί άλλοι, αποτελούν το δυναμικό του σύγχρονου πολιτισμού στα Κύθηρα. Αξίζουν να τους δοθεί η πρέπουσα σημασία.

catelouso@kytheriosmusic.com