Το αυγό του φιδιού

Από την επικαιρότητα: «Αρχίζει η συζήτηση στη βουλή επί του νομοσχεδίου για χορήγηση ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων στους μετανάστες 2ης γενιάς. Η ΝΔ και ΛΑΟΣ αναμένεται να τηρήσουν ‘σκληρή γραμμή’...».

Απορία, ανακούφιση, ντροπή και τρόμος!

Απορία γιατί να θεωρούμε «μετανάστες» ανθρώπους που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν σε τούτη δω την χώρα, φοίτησαν την εκπαίδευσή της, μιλούν (χωρίς ξένη προφορά) και γράφουν την επίσημη γλώσσα της, δηλώνουν Έλληνες και θέλουν να είναι Έλληνες. Γιατί να θεωρούνται «μετανάστες» άνθρωποι που δεν γνώρισαν άλλη χώρα από την Ελλάδα και που πιθανώς δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα από τα Ελληνικά; Έχουν μήπως κάτι ανιχνεύσιμο στο αίμα που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ή μήπως φταίει ότι το όνομά τους δεν ακούγεται σωστό; Φταίνε αυτοί που οι γονείς τους άφησαν τον τόπο τους για μια καλύτερη ζωή ώστε τα παιδιά τους να γεννηθούν στην Ελλάδα; Αρκεί αυτό για να τους κολλήσει η μάλλον υποτιμητική ταμπέλα «μετανάστης» ενώ ουδέποτε έχουν μεταναστεύσει από οπουδήποτε; Πρόκειται για κάποιου είδους εκδίκηση επειδή οι γονείς τους ήλθαν «να μας φάνε το ψωμί» ή μήπως υποφέρουμε από υπερπληθυσμό και αρνούμαστε την ελληνική ιθαγένεια σε κάποιους από τους γείτονες, συμμαθητές και συμπολίτες μας; Γιατί αυτή την ιθαγένεια να την δικαιούνται Αυστραλοί, Αμερικάνοι, Γερμανοί, Ρωσοπόντιοι που πολλές φορές ούτε την γλώσσα γνωρίζουν ούτε στην χώρα έχουν μείνει ή σκοπεύουν να μείνουν, μόνο και μόνο επειδή κάποιος γονιός, παππούς ή προπάππος τους είχε Ελληνικό όνομα, και αρνείται η πολιτεία τόσα χρόνια αυτό το δικαίωμα σε παιδιά που δεν γνώρισαν άλλο τόπο; Τέλος σε τι έχασαν παλιότερα οι μεγάλες χώρες που αγκάλιασαν τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών ως ισότιμους πολίτες τους και φοβάται να κάνει το ίδιο και η Ελληνική πολιτεία;

Ανακούφιση γιατί “κάλιο αργά πάρα ποτέ”. Μια από τις περιπτώσεις, σπάνιες δυστυχώς, που η πολιτεία αφουγκράζεται την πραγματικότητα, προσαρμόζει και εκσυγχρονίζει τους νόμους. Έτσι θα πάψουμε και εδώ στα Κύθηρα να βλέπουμε αυτή την αδικία να συντελείται δίπλα μας. Όσοι από εμάς έχουν συμμετάσχει στην εκπαίδευση,γνωρίσαμε αυτά τα παιδιά από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τα είδαμε να λένε το ποίημα τους στην πλατεία και να εξυμνούν την δόξα της πατρίδας μας, να πηγαίνουν αγόγγυστα στην εκκλησία ακόμη και αν δεν επρόκειτο για την θρησκεία των γονιών τους, τα είδαμε να γεμίζουν τα σχολικά κτίρια δίνοντας το δικαίωμα στους τσιριγώτες να ζητούν «νέα και σύγχρονα σχολεία».Τα βλέπουμε τώρα να μεγαλώνουν και να δίνουν νεανική πνοή στον γερασμένο πληθυσμό του νησιού. Τα νεανικά τους πρόσωπα μας γεμίζουν αισιοδοξία και ελπίδα ότι ετούτος ο τόπος θα μείνει ζωντανός για μερικά ακόμη χρόνια πριν μεταβληθεί σε ένα και μόνο καλοκαιρινό θέρετρο που θα ερημώνει τον χειμώνα. Η ένεση ζωής που δόθηκε στα Κύθηρα την δεκαετία του 90 μπορεί να μην επαναληφθεί ξανά, καθώς τα παγκόσμια πράγματα συνεχώς αλλάζουν. Αυτοί οι νέοι τσιριγώτες όμως θα μείνουν κουβαλώντας τις ίδιες αναμνήσεις με κάθε έναν από εμάς που μεγάλωσε σε τούτο τον τόπο. Και μακάρι να μεγαλώσουν εδώ και τα δικά τους παιδιά, χωρίς την στάμπα του πολίτη ενός «κατώτερου Θεού».

Ντροπή όχι απλά γιατί κάποιοι από εμάς τους “αυτόχθονες” τσιριγώτες διαφωνούν με όλα αυτά. Αλλά γιατί αφού στηριχθήκαμε εξ ολοκλήρου στους μετανάστες για να δημιουργήσουμε μια τοπική οικονομία που δεν θα μπορούσαμε να την ονειρευτούμε καν τις δεκαετίες του 70 και του 80 τώρα αρνούμαστε ή κάνουμε του δύσκολους για να αποδώσουμε στα παιδιά τους αυτά που δικαιούνται. Σε τούτο το νησί οι μετανάστες ζωντάνεψαν την ερημωμένη ύπαιθρο προσφέροντας την δούλεψή τους στους γερασμένους ιδιοκτήτες της. Σε τούτο το νησί οι μετανάστες έχτισαν με τα χέρια τους τα σπίτια οπού ζούμε και ένας Θεός ξέρει πως θα είχε συντελεστεί χωρίς αυτούς, το θαύμα της αναπτυξιακά ανθοφόρας «οικοδομής» που έδωσε το «φιλί της ζωής» στην ντόπιους να μείνουν στον τόπο τους αφεντικά. Σε τούτο το νησί ο τουρισμός δεν θα είχε την ανάπτυξη που έχει αν δεν στηριζόταν στα εργατικά χέρια των μεταναστών. Τέλος σε τούτο το νησί η εμπορική κίνηση και τα νέα μαγαζιά που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο στηρίζονται στα λεφτά αυτών των μεταναστών που αγοράζουν και καταναλώνουν όπως όλοι μας. Χωρίς αυτούς τα Κύθηρα θα είχαν σβήσει και οι Κυθήριοι θα είχαν φύγει... μετανάστες. Τόσα χρόνια κανείς δεν αναφέρεται σε αυτό λες και είναι θέμα ταμπού ενώ διαχρονικά οι τοπικοί ηγέτες (πολιτικοί και θρησκευτικοί) κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Σε τούτο τον τόπο λοιπόν αρκετοί συμπολίτες μας έδωσαν την ψήφο τους σε ένα κόμμα που αρνείται την Ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών ενώ πολλοί άλλοι σε ένα κόμμα που κρατά «σκληρή γραμμή» σε μια τέτοια προοπτική. Το θεωρώ αχαριστία και ντρέπομαι για αυτό.

Τρόμος γιατί το «αυγό του φιδιού» της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας εκκολάπτεται στις φαινομενικά φιλήσυχες και ατάραχες κοινωνίες που όμως αργά ή γρήγορα και λόγω έλλειψης ελαστικότητας, ανοχών και συμπόνιας, νομοτελειακά θα οδηγηθούν σε καταστάσεις κρίσης, τις οποίες κανένας μας δεν θα ήθελε να ζήσει.