Παιδικές συμπεριφορές

Το πιο επικίνδυνο παράγωγο της οικονομικής κρίσης που μας πολιορκεί δεν είναι η πείνα. Είναι η μισαλλοδοξία, που στην κυριολεξία τρέφεται από τέτοιες καταστάσεις και γιγαντώνεται. Μην ξεχνούμε τι έγινε στην Γερμανία πριν λιγότερο από έναν αιώνα. Μια βαθιά οικονομική ύφεση γέννησε τον ναζισμό. Ένα ολόκληρο έθνος πίστεψε στο παραμύθι ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για το χάλι του και πριν ακόμη αυτοκαταστραφεί, έριξε στην πυρρά έξι εκατομμύρια αθώους Εβραίους. Στις μετέπειτα εποχές βλέπουμε πάντα την μισαλλοδοξία να κυριαρχεί κάθε φορά που η μιζέρια καταβάλει τις κοινωνίες των ανθρώπων. Φονταμενταλισμοί, εκκαθαρίσεις, γενοκτονίες, εκτοπισμοί, κοινωνικές διακρίσεις, ξενοφοβίες, ομοφοβίες και ρατσισμοί, σε όλα τούτα κινητήριος δύναμη ή απαραίτητη συνθήκη, είναι αυτή, η ανθρώπινη προκατάληψη που εξελίσσεται σε μίσος, για το διαφορετικό. Είναι η αδυναμία που έχει ο άνθρωπος να καταλάβει και να αναλάβει την ευθύνη για αυτά που του συμβαίνουν και η προσπάθειά του να την ρίξει στις πλάτες κάποιου άλλου, συνήθως πιο αδύναμου. Όπως ακριβώς κάνουν και τα παιδιά στο παιχνίδι τους.

Μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αυτές τις καταστάσεις ακραίες, δεν είναι όμως έτσι. Νωπές είναι ακόμη οι μνήμες του εμφυλίου πολέμου που στοίχισε στην χώρα μας ακόμη περισσότερη δυστυχία και από αυτόν τον μεγάλο πόλεμο. Στα Κύθηρα τα σημάδια του είναι ακόμη εμφανή και οι γονείς μας που τον έζησαν, τίποτα δεν μπορούν να εξηγήσουν. Καμία “διαφορά πολιτικών συστημάτων” ή “εμπλοκή ξένων δυνάμεων” δεν είναι δυνατόν να εξηγήσει πως μπορείς να φτάσεις στο σημείο να σφάζεις τον συμπατριώτη σου, τον γείτονά σου, τον φίλο σου ή τον αδελφό σου. Επειδή “ήταν κουμουνιστής” ή επειδή “ήταν δεξιός”. Μόνο η σκοτεινή ανθρώπινη εμπάθεια που τρέφεται από την μισαλλοδοξία, η οποία πείθει ότι κάποιος άλλος “φταίει για όλα”, μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο να στραφεί κατά του ανθρώπου με τόσο μίσος.

Γιατί όμως ένοιωσα την ανάγκη να τα γράψω σήμερα όλα αυτά; Κινούμενος σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης στο internet, όπου ανθεί μια άλλη τσιριγώτικη κοινωνία ανταλλάσσοντας αστεία, αποφθέγματα, παιχνίδια, τραγούδια, βιντεάκια και άλλα πολλά, έπεσε στην αντίληψή μου και ένα γκρουπ νοσταλγών του δικτάτορα Παπαδόπουλου με χιλιάδες μέλη, κυρίως νέα παιδιά που ούτε καν γνώρισαν την δικτατορία. Ένοιωσα ένα ξύπνημα μέσα μου, ακούγοντας την μισαλλοδοξία να μου χτυπά την πόρτα. Αναρωτήθηκα πως δεν τον είχα σκεφτεί πιο πριν, ότι όλη αυτή η απαξία του πολιτικού μας συστήματος που πλημμυρίζει τα τηλεοπτικά κανάλια σε καθημερινή βάση θα οδηγούσε πολλούς ανθρώπους προς την συμπάθεια αυταρχικών και απολυταρχικών λύσεων. Και μη έχοντας που αλλού να στραφούν, οι εν λόγω συμπολίτες μας, στρέφονται προς το κοντινό παρελθόν και θαυμάζουν μια διακυβέρνηση “δια του φόβου”, θλιβερών και ανίκανων δικτατόρων που περιθωριοποίησαν την Ελλάδα και “χάρισαν” την μισή Κύπρο στους Τούρκους.

Και βέβαια γιατί να μην σκέπτονται έτσι αφελώς επικίνδυνα αυτοί οι νέοι συμπολίτες μας; Τι μπορεί να ανακόψει τέτοιου είδους σκέψεις και συμπεριφορές; Είμαστε μάλλον μια πολιτεία ανθρώπων που λαμβάνει αποφάσεις με βάσει το συναίσθημα και λιγότερο με την λογική. Μεγαλώνουμε με μια εκπαίδευση από το σπίτι και το σχολείο που μας πείθει ότι είμαστε οι πιο ωραίοι και οι πιο έξυπνοι. Και όταν αποτύχουμε στη ζωή μας ή στην κοινωνία μας θα ρίξουμε αλλού το φταίξιμο. Στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους γιατί δεν μας εκτιμούν όσο πρέπει και μας πολεμούν, στους μετανάστες γιατί έρχονται να μας φάνε το ψωμί, στους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους γιατί είναι επικίνδυνοι φονταμενταλιστές και θέλουν να κυριαρχήσουν , στους ομοφυλόφιλους γιατί δεν είναι “φυσιολογικοί” όπως εμείς, στα λαμόγια που είναι όλοι εκτός από εμάς και στους πολιτικούς που ενώ ξέρουμε ότι είναι διεφθαρμένοι τους ξαναψηφίζουμε στις επόμενες εκλογές. Παράλογος ο “καμβάς”; Όσο παράλογη είναι και η σκέψη μας. Και μετά τι; “Πού σαι ρε Παπαδόπουλε να βάλεις τάξη! Βάλε μια σκούπα να τους μαζέψεις όλους και θα βοηθήσουμε και εμείς! Όσοι διαφωνούν στην πυρρά!”

Φίλοι μου, του εν λόγω γκρουπ κοινωνικής δικτύωσης, την ιστορία διαδέχονται περίοδοι τάξης και αταξίας. Το να βάζεις κάποιον να σου στερεί τον λόγο και την ελευθερία στο όνομα της τάξης έχει αποδειχθεί ότι είναι και απάνθρωπο και αποτυχημένο σύστημα.
Και αγαπητοί μου συμπατριώτες, με χίλιους - δύο χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες στα Κύθηρα να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια την οικονομική κρίση χωρίς “παιδικές συμπεριφορές”.