ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

του Παναγιώτη Λευθέρη

Κυρία  μου, ποία νομίζετε ότι είστε εσείς, που ήρθατε στην μικρή μας κοινωνία να μας ταράξετε και να μας “ανακατώσετε”; Εσείς και δύο τρεις άλλοι “ξενομπασάροι” έρχεστε και σπέρνετε  την διχόνοια στο μικρό μας νησί, κατηγορώντας τους υπεύθυνους, ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους σε ζητήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση των παιδιών μας. Αν  νομίζετε ότι θα σας ακούσουμε καλύτερα να πάρετε την βαλιτσούλα σας και να πάτε από εκεί που ήρθατε, εκεί που τα πράγματα γίνονται όπως τα θέλετε. Εμείς εδώ έχουμε άλλους τρόπους,που τους συνηθίσαμε και δεν έχουμε καμία όρεξη να τους αλλάξουμε. Άλλωστε κανένας άλλος δεν διαμαρτύρεται, άρα εσείς είσαστε στριμμένη και καλά κάνουν αυτοί που τους κατηγορείτε, και αντί να ασχοληθούν με τα ζητήματα που τους προσάπτετε, ασχολούνται με εσάς και πως θα σας διαβάλουν στην τοπική κοινωνία… Είδατε γιατί οι άλλοι που δεν μιλούν είναι έξυπνοι και εσείς χαζή; Και τι προβλήματα βλέπετε δηλαδή; Για ποιά θέματα ασφάλειας μας μιλάτε; Δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα στα Κύθηρα αγαπητή μου! Τόσα χρόνια πάνε τα παιδιά μας στο σχολείο με λεωφορεία και ταξί
 χωρίς ζώνες ασφαλείας (πλην εξαιρέσεων) και ποτέ δεν συνέβη το παραμικρό! Για να μην σας πω ότι υπάρχει και θεωρία που λέει ότι οι ζώνες είναι  επικίνδυνες!  Είστε απαράδεκτη κυρία μου να απαιτείτε να ασχολούνται οι υπεύθυνοι με “μικροπροβλήματα” διαβίωσης στα σχολεία ενώ έχουν τόσες άλλες σπουδαιότερες δουλειές να κάνουν!  Και τι έγινε δηλαδή να διδάσκονται, για καμιά εικοσαετία, σε κοντέινερ με ασυντήρητα ερκοντίσιον, τα παιδιά μας; Ίσα ίσα που δεν κινδυνεύουν από τους σεισμούς! Προτεραιότητα έχουν τα μεγάλα συγκοινωνιακά έργα που θα φέρουν χρήματα στο νησί μας. Χρήματα! Καταλαβαίνετε για τι σας μιλάω; Και εσείς μου λέτε για σπασμένα ντέξιον, για στάσιμα βοθρόνερα στις αυλές των σχολείων, και άλλες αηδίες! Το να ξοδεύουμε κρατικά λεφτά για τα σχολεία, την σήμερον ημέρα, είναι σπατάλη! Αν έχουν οι γονείς ας δώσουν. Και τα λίγα χρήματα που δίνονται για τα σχολεία, καλά κάνουν και προωθούνται σε άλλους τομείς… Εμείς εδώ κυρία μου ότι μπορούμε κάνουμε, και όταν κάποιος δηλώσει ότι είναι κάτι, σημαίνει ότι αυτό είναι. Αν δηλώσεις ζωγράφος, τότε για όλους είσαι ζωγράφος. Που να καθόμαστε να ασχοληθούμε με την ζωγραφική σου για να δούμε αν λες αλήθεια… Αν δηλώσεις διευθυντής σημαίνει ότι ξέρεις να διευθύνεις… Τώρα, αν δεν έχεις ιδέα, ή βαριέσαι την διεύθυνση, μπορείς να πας για πιό ψηλά, κανείς δεν θα κρίνει αν έχεις τις ικανότητες! Αν καθόμαστε να κρίνουμε, ο ένας τον άλλο, για τις ικανότητές μας, κάποιοι θα μείνουν χωρίς δουλειά, ή έστω θα αλλάξουν δουλειά, και αυτό δεν μας αρέσει… Ενώ  την χρυσή μετριότητα, ενίοτε ανικανότητα, μπορούμε και την κουμαντάρουμε και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Όλοι; Όχι! Ένα τσούρμο ανυπόταχτων γονιών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα σε αυτή την λογική, αν δεν τους βάλουμε ευθύς στην θέση τους, αν δεν τους διαβάλουμε με κάθε δυνατό τρόπο, αν δεν τους παρουσιάσουμε σαν προβληματικούς, παράξενους, εκκεντρικούς, κακούς, δύσπιστους, αλλότριους και με χαυλιόδοντες στο στόμα! Σιγά κυρία μου μην τα καταφέρετε να φέρετε τον “πολιτισμό” σας εδώ χάμω!   

“Ιδιώτευε μες στο Ανερυθρίαστο” (Οδ. Ελύτης)

Συμπεράσματα από τον προεκλογικό αγώνα στα Κύθηρα:

• Ο τοπικισμός φαίνεται να υποχώρησε σε αυτές τις εκλογές! Οι Κυθήριοι ίσως να ψηφίσουν Αντικυθήριο και οι εξωδημότες ίσως να ψηφίσουν Χωραΐτη, για Δήμαρχο!
• Μόνο ένα κόμμα της βουλής έχει βρει “οχυρό” στους υπάρχοντες τοπικούς συνδυασμούς, και αυτό είναι το κυβερνών. Παρ’ όλα αυτά, οι τρεις από τους τέσσερις συνδυασμούς, αποτελούνται κατά σημαντικό μέρος, από παλαιούς υποστηρικτές ή και στελέχη κομμάτων που είχαν την εξουσία μέχρι σήμερα.
• Υπάρχει, παρ’ όλα αυτά, πλουραλισμός στο τοπίο και, μέσα από τους συνδυασμούς, εκπροσωπούνται, ομάδες με διακριτές διαφορές στις απόψεις για το πως πρέπει να πορευθεί ο τόπος. Κυριαρχούν οι απόψεις που λένε ότι δεν πρέπει να αλλάξουν και πολλά, εκτός ίσως ο δήμαρχος…
• Το ραδιόφωνο μέσω του Άντελιν fm και του Τσιρίγο fm και το δίκτυο, μέσω του μπλογ του κ. Λαμπρινίδη και της δικτυακής τηλεόρασης του Φώτο Τσιρίγο (Βαλέριος) αναδεικνύονται πρωταγωνιστές στον προεκλογικό αγώνα. Οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτά είναι εθελοντές, δέχονται πιέσεις, αλλά τελικά στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.
• Τα χαρακτηριστικά της μικρής κοινωνίας (διαβάστε το Αστερίξ και το δώρο του Καίσαρα) ξεδιπλώνονται και σε αυτές τις εκλογές. Καβγάδες, πόλωση, συναισθηματισμός και εκνευρισμός και κύρια παράμετρος ψήφου οι συγγενικές και φιλικές σχέσεις, με την αξιοσύνη να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
• Θέλω να πιστεύω ότι “το αυγό του φιδιού” δεν κρύβεται έντεχνα μέσα σε κάποιες από τις υπάρχουσες τοπικές παρατάξεις. Δεν είμαι σίγουρος όμως για αυτό…
• Αυτό που με γεμίζει ντροπή, αλλά δεν βλέπω να γίνεται αρκετά ορατό στους συμπατριώτες μου, είναι η “ανερυθρίαστη”, ανοιχτή συμμετοχή, κάποιων ιδιωτικών συμφερόντων στον προεκλογικό αγώνα! Όταν η δουλειά σου κύριε, άμεσα ή έμμεσα, μεθαύριο θα πληρωθεί από τον δημοτικό προϋπολογισμό, δεν μπορείς να έχεις λόγο στις δημοτικές αποφάσεις. Αυτό λέει ο νόμος, αυτό λέει η δεοντολογία και η ηθική! Το ατομικό όφελος δεν μπορεί να σκεπάζει ή έστω να επηρεάζει τόσο ανοιχτά το συλλογικό! Αν δεν κρατιέσαι, τουλάχιστον κάνε το στα κρυφά (βλέπε Ιταλία), μην διαβρώνεις και τους θεσμούς!

Στις εκλογές που έρχονται θα ψηφίσω Μανώλη Χάρο και Ενωτική Πρωτοβουλία, γιατί θεωρώ ότι πρέπει πάση θυσία να έχουν φωνή στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε οι προοδευτικές τους απόψεις, να μπολιάσουν την νοοτροπία μας, έτσι ώστε να προλάβουμε τα χειρότερα που περιμένουν έναν τόπο, που δεν θέλει να αλλάξει, ενώ βρίσκεται μέσα σε ένα κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα. Λύσεις του τύπου “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς” δεν με ικανοποιούν.






Παναγιώτης Λευθέρης

Αλμπίνος για δήμαρχος!

του Παναγιώτη Λευθέρη

Αυτός εδώ ο υποψήφιος δεν μας ταιριάζει.

Δεν φοράει κουστούμι.

Δεν μας επισκέπτεται στο σπίτι να μας παρακαλέσει να τον ψηφίσουμε.

Δεν κουβαλάει εικόνες στις λιτανείες.

Δεν έχει καν εργολάβο στον συνδυασμό του.

Ούτε τι δουλειά κάνει δεν καταλαβαίνουμε…

Είναι η τέχνη δουλειά;

Ζει κανείς ως καλλιτέχνης σε αυτή την χώρα;

Για να γράφουν βέβαια, άρθρα επαινετικά, οι  ξένες και Αθηναϊκές εφημερίδες, για αυτόν, και το Τσιρίγο τώρα δα, κάτι πρέπει να αξίζει, αλλά εγώ, δεν καταλαβαίνω από αυτού του είδους την τέχνη…

Να τον βάλουμε καλύτερα για πρέσβη, να μιλά για εμάς, μιας και οι δικοί μας, ομολογουμένως, δεν έχουν ξεπορτίσει ποτές από τα Κύθηρα και δεν ξέρουν πως να ζητούν πράγματα από τους έξω. 

Από την άλλη, μου κάνει εντύπωση που ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει να γίνει δήμαρχος.

Τι συμφέρον να έχει άραγε από αυτό;

Μήπως θέλει  λεφτά, δόξα και εξουσία;

Μα τα έργα που υπόσχεται, δεν θα τον βοηθήσουν σε τίποτα από τα παραπάνω.

Πως θα στρώσει δρόμους, για παράδειγμα, χωρίς δικούς του ανθρώπους του χώρου, στο συνδιασμό; Θα δίνει τα έργα, “άρτσι μπούρτσι” στον αέρα, αξιοκρατικά;

Θα πάει λέει, να “κτυπήσει πόρτες”, και θα κάνει τα Κύθηρα από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς.

Σιγά μην και το Τσιριγάκι μπορεί να γίνει πρώτος προορισμός!

Αυτά τα περι “εναλλακτικού τουρισμού”, τα ακούω βερεσέ.

Για ξενοδοχεία “επτά αστέρων” δεν λέω…  Αν χύσουμε τόνους τσιμέντο στις παραλίες, κάτι μπορεί να γίνει…

Μετά έχει και το “κουσούρι” να βρίζει τους πολιτικούς. Πώς θα βγαίνει στις παρελάσεις, χωρίς κουστούμι και χωρίς κομματάρχη στο πλάι του για ατραξιόν;

Έχει και κάτι “ψωριάρηδες” στον συνδυασμό του, τελείως ανίκανους, μερικοί ούτε καν Τσιριγώτες! Αντί να κοιτάζουν τις δουλειές τους, όπως κάθε καλός νοικοκύρης, αυτοί ασχολούνται με το να στήνουν αθλητικές διοργανώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα, εναλλακτικές επιχειρήσεις, πολιτιστικά σωματεία, βιολογικές καλλιέργειες, κινηματογραφικές λέσχες, βιβλιοθήκες, μουσεία κ.τ.λ. Αν θέλαμε τέτοιον πολιτισμό θα μας τον έφτιαχνε ο Δήμος τόσα χρόνια, αυτοί ίντα πολεμάνε και τρέχουνε με δαύτα; Για να κάνουν τα παιδιά μας να ξεπορτίζουν;΄Άντε να βγάλουμε  δήμαρχο, με ένα συμβούλιο, συγγενείς και φίλους, που θα τους ξαναδούμε, να ασχολούνται με τα κοινά, στις επόμενες εκλογές, να μην μας ενοχλούνε κιόλας! Και αν χάσουμε τον Δήμο, και πάει απέναντι, γιατί εμείς δεν θα είμαστε άξιοι να τον λειτουργήσουμε σωστά, ακόμη καλύτερα, ένας πονοκέφαλος λιγότερος!

Αλμπίνος (λευκοπαθής) : άτομο ή ζώο που πάσχει από έλλειψη χρωστικής στο δέρμα, στα μάτια και στο τρίχωμα. Λέγεται, ότι στα ζώα, αλλά και στους πρωτόγονους, υπάρχει καχυποψία απέναντι στα άτομα του είδους τους, που παρεκλίνουν από το κανονικό. Τα θεωρούν ως επαναστάτες κατά της φυλής. Πρέπει να τα σκοτώσουν ή να τα εξοστρακίσουν από την ομάδα.

  

        

Θέλετε ικανό δήμαρχο?

Γιατί οι ικανοί άνθρωποι δεν θέλουν να μπλέκονται με την πολιτική;
Γιατί ξέρουν ότι δεν θα τους δώσει κανείς σημασία.

Γιατί οι άνθρωποι του πνεύματος δεν έχουν πια φωνή;
Γιατί ελάχιστοι (ανα)γνωρίζουν την ύπαρξή τους.

Γιατί πιστεύει ο κόσμος ότι οι καλλιτέχνες είναι «λαπάδες»;
Γιατί «λαπάς» είναι η τέχνη που καταναλώνουμε.

Γιατί δεν συναντάμε πια στην πολιτική αξιόλογους ανθρώπους;
Γιατί την αξιολόγηση την κάνουν οι ανάξιοι.

Γιατί δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ικανότητα στους άλλους;
Γιατί προτιμούμε να θαυμάζουμε την δική μας ανικανότητα.

Γιατί μας ξενίζει το νέο και το πρωτοποριακό;
Γιατί δεν μπορούμε να δούμε πουθενά εκεί τον εαυτό μας.

Γιατί δεν έχουμε «αίσθημα ευθύνης» για το μέλλον;
Γιατί νομίζουμε ότι τον «λογαριασμό» τον πληρώνουνε οι άλλοι.

Εκλογές στο νηπιαγωγείο!

Του Παναγιώτη Λευθέρη
Πάνε τώρα αρκετά χρόνια, όπου οι μαθητές του νηπιαγωγείου, μυήθηκαν στις δημοκρατικές αρχές, μαθαίνοντας ότι το δικαίωμα ψήφου, απαιτεί υπευθυνότητα και σωστή κρίση. Οι νηπιαγωγοί τους μαθαίνουν, ότι τόσο οι υποψήφιοι, όσο και οι ψηφοφόροι, το μόνο που πρέπει να έχουν κατά νου, είναι το συμφέρον του σχολείου συνολικά και όχι τα μικροσυμφέροντα των τμημάτων ή κάποιων μαθητών. Βέβαια υπάρχει ακόμη η ανωριμότητα της ηλικίας. Έτσι, στις τελευταίες εκλογές, πολλά ακούστηκαν, για μη δεοντολογικό τρόπο διεξαγωγής του εκλογικού αγώνα. Νικητής, με πάνω από τους μισούς ψήφους, αναδείχτηκε για ακόμη μια φορά, η Ντόρη, όπου μαζί με την Λίλη, το “δεξί της χέρι”, είχαν την ευθύνη των ζητημάτων της τάξης τους, την χρονιά που μας πέρασε. Φαίνεται ότι οι μαθητές εκτίμησαν, τόσο την όμορφη παρουσία της Ντόρης, με τις καθημερινές εναλλαγές στο ντύσιμο (ρουχαλάκια επιλογή της μαμάς), όσο και την κοινωνικότητα και καταδεκτικότητα της Λίλης, όπου ήταν, όλο αυτό το διάστημα, κοντά στους συμμαθητές της, βοηθώντας τους,να κάνουν τα μαθήματά τους ή να ξεγελάσουν την δασκάλα. Η μεγαλύτερη αντίπαλη ομάδα, ήταν αυτή της Λίτσας, η οποία συγκέντρωσε γύρω της, σχεδόν όλα τα παιδιά, που ήταν δυσαρεστημένα από την Ντόρη και την Λίλη. Τόσο η Ντόρη όσο και η Λίτσα είναι έμπειρες στις εκλογικές αναμετρήσεις, αφού παραμένουν χρόνια τώρα στο νηπιαγωγείο. Σ' αυτές τις εκλογές, και για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, κατέβασαν υποψηφιότητα και τα προνήπια, όπου με αρχηγό την Βιβή απέσπασαν ένα μικρό αλλά κρίσιμο ποσοστό ψήφων. Λίγο πριν τις εκλογές, η Λίτσα εξαπέλυσε δριμύτατες κατηγορίες εναντίον της Ντόρης. Πιό σοβαρή από αυτές ήταν, ότι δεν μοιράζει τα δώρα του συλλόγου γονέων κηδεμόνων σε όλα τα παιδιά της τάξης, αλλά τα κρατά για τον εαυτό της και τις φίλες της. Επίσης, την κατηγόρησε, ότι επίτηδες οργανώνει συνεχώς σχολικά πάρτι, για να αγοράζουν, όπως λέει, το σχολείο και οι μαθητές, τις πάστες και τα ξεροτήγανα, από το μαγαζί του μπαμπά της Λίλης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έχει μεγάλο ζαχαροπλαστείο, μέσα στο προαύλιο του νηπιαγωγείου. Την κατηγόρησε μάλιστα και ότι μοίραζε πριν τις εκλογές, δωρεάν μολύβια και τσάντες στους συμμαθητές, για να κερδίσει προφανώς την ψήφο τους, τα οποία, τους προμήθευσε η μαμά της Λίλης, η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει μεγάλο χαρτοπωλείο με σχολικά είδη μέσα στο προαύλιο του νηπιαγωγείου. Ήταν τόσο χολωμένες η Λίτσα και οι φίλες της, που δεν κέρδισαν τις εκλογές, που δεν δίστασαν να κατηγορήσουν για αυτό, την Βιβή και τα άλλα προνήπια, λέγοντάς τους, ότι κακώς πάνε και παίζουν με τους μεγάλους, και ότι αν δεν ήταν αυτοί, η Λίτσα θα είχε κερδίσει. Να σας θυμίσουμε βεβαίως, για να δικαιολογήσουμε την Λίτσα, ότι η πρόσθεση, σαν μαθηματική πράξη, δεν διδάσκεται στο νηπιαγωγείο. Μετά τις εκλογές, επανήλθε η ηρεμία στο σχολείο, και όλα τα παιδιά ξαναγύρισαν στα μαθήματά τους. Η δασκάλα έκανε την παρατήρηση, ότι το επίπεδο της αναμέτρησης, ήταν απαράδεκτα χαμηλό, και κάποια από τα παιδιά της απάντησαν, ότι όταν θα μεγαλώσουν, θα αλλάξουν… Η Ντόρη πήγε με την μαμά της στον ζωολογικό κήπο, ενώ η Λίτσα ξανάρχισε να παίζει μόνη της σχοινάκι, το αγαπημένο της παιχνίδι. Η Βιβή ξεκίνησε μια εκστρατεία, ώστε η τάξη της, να τελειώσει το νηπιαγωγείο σε μόνο ένα χρόνο και η Λίλη πήγε να παίξει στο μαγαζί της μεγάλης της αδελφής, η οποία, παρεμπιπτόντως, διατηρεί μεγάλο κατάστημα με παιχνίδια, μέσα στο προαύλιο του νηπιαγωγείου.
catelouso@kytheriosmusic.com
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα των χαρακτήρων με πραγματικά πρόσωπα, είναι συμπτωματική.

Τι ζητάω από εσάς κύριοι υποψήφιοι.

Του Παναγιώτη Λευθέρη

Οι Δημοτικές εκλογές σε ένα μικρό τόπο όπως τα Κύθηρα έχουν το χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους υποψηφίους που ζητούν την ψήφο μας, δεν είναι οι απόμακροι επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά φίλοι και γνωστοί, που πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο, μπορούν να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία. Άλλοι γιατί έχουν εγνωσμένες ικανότητες για κάτι τέτοιο, άλλοι γιατί θέλουν να δοκιμάσουν, άλλοι από ματαιοδοξία, άλλοι από άγνοια, άλλοι για να εξυπηρετήσουν τα μικροσυμφέροντά τους, άλλοι από δυσφορία για την υπάρχουσα κατάσταση και άλλοι για να βοηθήσουν τον τάδε συνδυασμό να συμπληρώσει το ψηφοδέλτιό του. Όλοι όμως, παρουσιάζονται σήμερα μπροστά μου, και μου ζητούν την ψήφο μου. Αν κινηθώ με το γνωστό τρόπο, να ψηφίσω τους φίλους και συγγενείς, εκτός από το ότι θα βρεθώ σε δύσκολη θέση, γιατί θα πρέπει να αφήσω πολλούς έξω, το αποτέλεσμα θα είναι, ένα ανίκανο δημοτικό συμβούλιο, αφού θα έχει καταργηθεί κάθε έννοια αξιοκρατίας. Έτσι λοιπόν, καλούμαι σαν ψηφοφόρος, να ξεκαθαρίσω τι πραγματικά θέλω από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μου και να αξιολογήσω ποιοι από τους υποψηφίους είναι πιο πιθανό να ικανοποιήσουν αυτές τις “προδιαγραφές”.

Τι ζητάω λοιπόν από εσάς κύριοι υποψήφιοι αν βγείτε στο δημοτικό συμβούλιο; Θέλω λοιπόν:

- Να είστε ενεργοί και εργατικοί καθ' όλη την διάρκεια της θητείας σας και να μην “την κάνετε” την επόμενη των εκλογών, εμφανιζόμενοι μόνο (και αν) στις μηνιαίες συνεδριάσεις σαν σιωπηλοί κομπάρσοι. Και όταν λέω να είστε ενεργοί δεν εννοώ να φροντίζετε τα μικροσυμφέροντα των ψηφοφόρων σας (τον δρόμο στο χωράφι μου κ.τ.λ.). Αλλά να είστε σε συνεχή και αγωνιστική επαφή με την Κυθηραϊκή πραγματικότητα ώστε να φροντίζετε για πράγματα που προσφέρουν στο σύνολο της κοινωνίας. Για παράδειγμα, θα ήθελα να έχουν όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι ένα μπλοκάκι στη τσέπη και να σημειώνουν καθημερινά, από την λακκούβα που είδαν στον δρόμο και την χαλασμένη πινακίδα, μέχρι τις πιο μεγαλόπνοες ιδέες που τους έρχονται στο μυαλό, γύρω από το πώς διορθώνονται τα κακώς κείμενα ή για το πώς δημιουργούνται θαύματα από το τίποτα . Και να ανοίγουν αυτό το μπλοκάκι κατά την διάρκεια του δημοτικού συμβουλίου, προσπαθώντας να εμπνεύσουν, να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν.

- Να μην είστε “κότες”. Με γεμίζει αηδία η υποταγή στον εκάστοτε κομματάρχη ή στα συμφέροντα των λίγων. Με γεμίζει αηδία και η υποταγή στον ψηφοφόρο. Να μην λαβαίνουμε δηλαδή ποτέ, τις αναγκαίες για το κοινό καλό αποφάσεις, μόνο και μόνο για να μην δυσαρεστήσουμε κάποιους ψηφοφόρους μας. Έχω βαρεθεί τα “ήξεις – αφήξεις”, θέλω ξεκάθαρες θέσεις π.χ. για τα σχολεία μας ή για τα αιολικά πάρκα που σχεδιάζονται να γίνουν στο νησί μας.

- Να μην προσπαθείτε να αναπληρώσετε το κράτος αλλά να οργανώσετε το κράτος. Δεν νομίζω ότι είναι δουλειά του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων να “τρέχουν” για αυτά που θα έπρεπε να κάνουν οι κρατικοί υπάλληλοι. Φροντίστε να επιλέγετε τα σωστά άτομα για κάθε δουλειά, δίνοντας πρωτοβουλίες και ηθική ( και χρηματική, γιατί όχι) επιβράβευση και “τραβώντας” και καμιά φορά “τ' αφτί”. Ο Δήμος θα έπρεπε να μπορεί να λειτουργεί, ακόμη και αν ο Δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο, έχουν πάει όλοι διακοπές. Εκτός και αν επίτηδες δεν νοιάζει κάποιους δημοτικούς συμβούλους, όταν επικρατεί χάος στην κρατική “μηχανή”, για να εμφανίζονται ως “από μηχανής” σωτήρες και να “βγάζουν το φίδι από την τρύπα”, εισπράττοντας εύνοια και ψήφους.

- Να είστε ανοιχτοί στις νέες ιδέες, αντιλήψεις και αισθητικές. Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, αν θέλουμε να αμυνθούμε από τις επιζήμιες επιδράσεις και να ωφεληθούμε από τις ευεργετικές, πρέπει να αναδιπλωθούμε σε ζητήματα αισθητικής, ηθικής και κοινωνικής σημασίας. Δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε σαν τον παππού μας, ούτε καν σαν τον πατέρα μας, και να θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το σήμερα με αξιώσεις. Όσο αργούμε να το καταλάβουμε, κινδυνεύουμε από αυτήν ακριβώς, την έλλειψη προσαρμοστικότητας στις νέες συνθήκες.

- Να μην προκαλείτε, με υπόνοιες ότι βρίσκεστε στο δημοτικό συμβούλιο, για το προσωπικό σας όφελος.

- Να διαχειρίζεστε με σύνεση, τα οικονομικά του Δήμου. Μην “πετάτε” παρακαλώ τα χρήματά μας, για τη δημιουργία εντυπώσεων ή εύνοιας, αλλά για υποθέσεις ουσίας και ανάγκης.

- Να ενδιαφέρεστε για την τέχνη και τον πολιτισμό.

Λόγω εμπλοκής συγγενικών μου προσώπων και φίλων, παρακολούθησα από κοντά τις ζυμώσεις για την δημιουργία του συνδυασμού “Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία”, και εκτίμησα την προσπάθεια να στηθεί κάτι εντελώς νέο, στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα κοινά οι Κυθήριοι. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να βρεθούν ανάμεσα σε αυτούς που αποφασίζουν για τις υποθέσεις του τόπου, νέες και δυνατές φωνές, που θα ανανεώσουν το τετριμμένο σκηνικό των τελευταίων ετών.

catelouso@kytheriosmusic.com

Μη επιδοτούμενοι...

Του Παναγιώτη Λευθέρη


Επειδή η απότομη διακοπή της καλλιτεχνικής κίνησης από 1η Οκτωβρίου μέχρι 31 Ιουνίου με λυπεί και με προβληματίζει κάθε χρόνο, και επειδή δεν βλέπω τους θεσμικούς παράγοντες να κάνουν τίποτα για να διορθωθεί αυτό, θα ήθελα να (ξανά)προτείνω στους αγαπητούς υπεύθυνους μερικά πράγματα: Μην αφήνεται χωρίς υποστήριξη όσους ντόπιους προσπαθούν τον χειμώνα και μην ξοδεύετε το μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού μας επί των πολιτιστικών, σε αμφιβόλου πολλές φορές αξίας, αλλά δαπανηρές, εισαγόμενες εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Μην θεωρείται ότι ο πολιτισμός δεν χρειάζεται σχεδιασμό, άποψη και εποπτεία. Να ζητάτε τη γνώμη των ειδικών επί του θέματος, οι οποίοι δεν είναι λίγοι στα Κύθηρα και οι οποίοι, είμαι σίγουρος, θα προσφέρονταν αφιλοκερδώς να βοηθήσουν στην ευεργετικότερη για τον τοπικό πολιτισμό επιλογή των επιδοτούμενων εκδηλώσεων. Φτιάξτε κάθε χρόνο και διαφορετική ομάδα με άτομα μέσα και έξω από τον δήμο, ανεξάρτητα αν τους συμπαθείτε ή όχι, ανεξάρτητα αν συμφωνείται μαζί τους ή όχι, αλλά που να θεωρούνται κατάλληλα για να αποφασίσουν τι πολιτιστικό ή καλλιτεχνικό γεγονός πρέπει να υποστηριχθεί κάθε χρονιά.

Μην χρησιμοποιείτε τον πολιτισμό για δημόσιες σχέσεις. Η τέχνη δεν είναι τουριστική ατραξιόν ούτε καν ψυχαγωγία ( με την σύγχρονη έννοια του όρου). Είναι η έκφραση των πιο σημαντικών ανθρώπινων χαρακτηριστικών μας: αυτών που δεν περιγράφονται ή δεν εκφράζονται αλλιώς, αλλά πρέπει να εκφραστούν γιατί αλλιώς θα μείνουμε μικροί, νευρωτικοί και ανώριμοι. Είναι ο υγιέστερος τρόπος επικοινωνίας και η θεραπεία στην, δυστυχώς, άρρωστη κοινωνία μας. Όπως τα παιδιά χρειάζονται απαραίτητα να τραγουδούν ή να ζωγραφίζουν για να εκφράζουν πλήρως αυτά που νοιώθουν, έτσι και σε όλη τη ζωή του ο άνθρωπος, καλείται να συνεχίσει την σχέση του με την τέχνη σε άλλο επίπεδο. Όλοι μας έχουμε δικαίωμα σαν άτομα, αλλά και υποχρέωση ως μέλη της κοινωνίας να είμαστε φιλόμουσοι και φιλότεχνοι. Πέραν μιας μικρής προσπάθειας μύησης που πρέπει να καταβάλουμε κάθε φορά, η τέχνη δεν απαιτεί ούτε ιδιαίτερη μόρφωση ούτε χρήματα. Η πληροφορία πια είναι προσιτή σε όλους, υπάρχουν μυριάδες καλλιτεχνικές τάσεις και απόψεις και όλοι μπορούμε να βρούμε κάτι άξιο λόγου που να μας αφορά. Αντί αυτού, σαν κοινωνία, καταναλώνουμε μόνο τα μίζερα υποπροϊόντα της τηλεόρασης και νομίζουμε οτι ξέρουμε τα πάντα. Άγνοια και αλαζονεία. Καλό θα ήταν λοιπόν, το δημόσιο χρήμα να επενδύεται στο να πολεμά αυτή την άγνοια και όχι στο να την ενθαρρύνει.

Θέλω να αναφέρω παραδείγματα έκφρασης πολιτισμού που συνέβησαν φέτος το καλοκαίρι, για τα οποία υπεύθυνοι και συντελεστές είναι άτομα που ανήκουν στην ευρύτερη Κυθηραϊκή κοινωνία, και που χρησιμοποίησαν για το σκοπό αυτό δικά τους και μόνο μέσα, δείχνοντας ότι υπάρχει ζωντανός πολιτισμός στο νησί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ακόμη περισσότεροι που δεν έπεσαν στην αντίληψή μου. Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τόσο να επιχορηγηθούν όσο και να ρωτηθούν για το τι πρέπει να γίνεται με τον πολιτισμό στα Κύθηρα.

Είδαμε την αξιοθαύμαστη προσπάθεια της Ναστάζιας Μπέϊκοφ να οργανώσει εκδηλώσεις τον Ιούλιο, υπό τύπου φεστιβάλ και για τον σκοπό αυτό να συγκεντρώνει πολλές από τις τις μουσικές δυνάμεις του νησιού, καλώντας όμως και επισκέπτες μουσικούς από την Αθήνα. Με την (ηθική μόνον;) υποστήριξη και του δήμου αλλά και την οικονομική συμβολή κάποιων επαγγελματιών, και της ίδιας, κατάφερε να οργανώσει συναυλίες διαφόρων ειδών μουσικής. Όπως τζαζ στο καψάλι ( με την ίδια πρωταγωνίστρια), ρεμπέτικα στα Φράτσια ( με την Κυθηραϊκή κομπανία των ευρύτερα γνωστών Θ. Ζερλεντέ, Γαβρίλη, Μάϊκ και Κώστα), πειραματική ηλεκτρονική μουσική στον Καραβά ( με Πάνο Κουντάνη και Παναγιώτη Λευθέρη). Κορύφωση ήταν μια μεγάλη συναυλία – πανυγύρι στον Ποταμό στις 27 Ιουλίου όπου συμπεριέλαβε παρουσιάσεις από τα πνευστά της Φιλαρμονικής Ποταμού και την σχολή χορού της Μαρίας Τσίτουρα μέχρι ροκ συναυλία των κατά το ήμισυ Κυθηρίων Wedding Singers (Θ.Μαυρογιώργης – Λ. Κουντουρόγιαννης).

Είδαμε το Φεστιβάλ Μεσογειακής Μουσικής και Θεάτρου που οργάνωσε για άλλη μια χρονιά ο Πολυχώρος Ζείδωρος και ο Αλέξανδρος Χαρατζάς, το σημαντικότερο καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς στα Κύθηρα κατά την γνώμη μας, να προσπαθεί να επιβιώσει με μισοάδειες κερκίδες. Εκεί, εκτός από τα σημαντικά ονόματα από την Αθήνα, είδαμε και την δική μας μετζο σοπράνο Εριφύλη Γιαννακοπούλου με την ομάδα της, Oper(ο) να τραγουδούν Τραβιάτα του Βέρντι (τα μεταφορικά της ομάδας ανέλαβε ο Δήμος), το σημαντικό ροκ συγκρότημα Modrec του επίσης δικού μας Λάμπη Κουντουρόγιαννη με τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο και την αποθέωση της χειμερινής Κυθηραϊκής πρωτοβουλίας ( στα καλλιτεχνικά), την μη επιδοτούμενη (και αυτή) θεατρική ομάδα της Φωτεινής Παπαδοπούλου, στο σπονδυλωτό “Γυναίκες Μονολογούν”, με τους 10 μονολόγους, γραμμένους από τις ίδιες τις ερασιτέχνιδες ηθοποιούς, να ξεπερνούν σε επίπεδο και βάθος πολλές επαγγελματικές παραστάσεις.

Στα μουσικά είδαμε την αμιγώς Κυθηραϊκή και θαυμαστή χορωδία Κεύθος στα Μητάτα ενώ στα εικαστικά είδαμε τον νέο χώρο τέχνης του Γιώργου Τζάννε (Κάφκο) στην Χώρα όπου εκθέτει ο ίδιος, μαζί με τον Jens Gottstein και την Δάφνη Πετροχείλου. Στο Καψάλι είδαμε την ομάδα Kythiriscus (Δροσιά και Γεωργία Τσέρη, Μαρία Σχινά, Δάφνη Πετροχείλου και Pat Kaufman), να εκθέτει πίνακες γλυπτά και εγκαταστάσεις. Η Καρολίνα Ασλάνη με δύο εκθέσεις ζωγραφικής στο Καψάλι και την Χώρα μας έδειξε την τέχνη της τόσο στο μολύβι και την ακουαρέλα όσο και στην ελαιογραφία. Η Ολλανδή από το Πετρούνι Kathleen Jay μας παρουσίασε τις ακουαρέλες της στον Ποταμό όπως και η Βελγίδα Mie Van Cakenberghe από τα Καστρισσιάνικα. Στο καλλιτεχνικό σπίτι “Φως και Χώρος” στα Αρωνιάδικα παρουσίασαν την δουλειά τους εκτός από τις προηγούμενες δύο καλλιτέχνιδες και οι Frank van Hoorn, Caroline Klaassen και Γιώργος Μαγονέζος.

Όλοι οι παραπάνω, αλλά και πολλοί άλλοι, αποτελούν το δυναμικό του σύγχρονου πολιτισμού στα Κύθηρα. Αξίζουν να τους δοθεί η πρέπουσα σημασία.

catelouso@kytheriosmusic.com